การแบ่งเวลาในการปฏิบัติธรรม

การมีสติในปัจจุบันขณะ แบ่งความคิดอย่างไรให้พอดี เวลาปฏิบัติธรรม และเวลาปกติ
เวลาปฏิบัติธรรมจะรู้สึกเสียเวลาที่ต้องจัดสรรเวลาแต่และวันให้พอดี
เริ่มแต่เช้า 4 น. ตื่นปฏิบัติอริยบทย่อยในห้องน้ำ แล้วมาคำนวนเวลาให้พอดีในแต่ละวัน ซึ่งพอจะทำได้ค่อนข้างตรง แต่รู้สึกเสียเวลาอยู่บ้างคล้ายกับว่า เราไม่ได้อยู่ในปัจจุบันต้องแบ่งเวลาวางแผนในอนาคต (แผนระยะสั้น) ในวันนั้น ซึ่งบางครั้งรู้สึกว่า มีการทบทวนอดีตอยู่บ้าง(ธรรมะที่ผุดคิดเสมอ) จนหลับ
แต่ช่วงปกติที่ทำงานและดำรงชีวิต ก็ต้องมีแผนระยะสั้น,กลาง,ยาว คิดทบทวนเหตุการณ์ในอดีตอีก ทำให้ไม่อยู่ในปัจจุบันแต่จะละก็ไม่ได้ จึงทำให้สงสัยว่า ท่านที่ปฏิบัติธรรม แบ่งเวลาอย่างไรให้พอดีคะ ในเรื่องการคิดในปัจจุบันขณะ ซึ่งอารมณ์ปกติ แต่ต้องกำหนดพฤติกรรมตนเองให้ดีค่ะ

ในการฝึกตน ผู้ฉลาดย่อมทำการงานที่ไม่สำเร็จให้เกิดบ่อยๆ คิดเมื่อทำอยู่
ผู้ที่คิดการงานอยู่แต่ไม่ได้ทำ ชื่อว่า เป็นคนเพ้อเจ้อ ฟุ้งซ่าน แน่นอนย่อมไม่ดีเลย

ผู้ฉลาดย่อมการงานให้ลดน้อยลง
ผู้โง่เขลาย่อมทำการงานให้พอกพูน
การงานบางประการย่อมไม่สำเร็จในคราวเดียว ผู้ฉลาดย่อมค่อยๆทำ
ผู้โง่เขลาเร่งทำให้เสร็จ
การงานบางประการ ไม่ถูกเบียดเบียนจากงานอื่น ผู้โง่เขลาย่อมค้างไว้
ผู้ฉลาดย่อมทำให้เสร็จ

วสันต์ 22 ก.ย. 47