|
หัวข้อ: วิปัสสนูกิเลส เริ่มหัวข้อโดย: zen ที่ กรกฎาคม 27, 2008, 11:57:21 PM ข้อ.......น่ากลัวที่สุด
1 หลอกตนเอง 2 หลอกคนอื่น 3 โดนคนอื่นหลอก คุณๆ คิดว่า ใน 3 ข้อนี้ ข้อใหนน่ากลัวที่สุดและอันตรายที่สุด เพราะเหตุใด จำไม่ได้หมดว่า วิปัสสนูปกิเลส (เครื่องหมองของวิปัสสนา) (กับดักคนเก่ง) มีอะไรบ้างจำไม่ได้หมด ที่อาจารย์สอนนักสอนหนา ว่า ต้องกำหนดน่ะ ถ้าเห็น ไม่อย่างนั้น จะไปหลงติด ...... จำได้ข้อ 1 ว่า โอภาส (แสงสว่าง) ผู้ปฏิบัติจะเห็นแสงสว่างไสว เต็มไปทั่วทั้งจักรวาล เหมือนกลางวัน ฯลฯ พระโยคาวจร จะตื่นใจว่า นี่กระมังพระนิพพานที่เสาะหา ที่แสวงหามา ที่ต้องการ จึงได้ยึดเอาโอภาสนั้น ว่าเป็นพระนิพพาน หลงอยู่ตรงนั้น ไม่ก้าวหน้าในทางปฏิบัติ แล้วจำได้อีกข้อ 1 ข้อสุดท้าย นิกันติ (ความติดใจพอใจ) ชื่อก็บอกอยุ่แล้วว่าติดใจพอใจ ในวิปัสสนูปกิเลสนั้น เมื่อตนเองติดใจ ใครว่าก็ไม่ฟัง หลงในอารมณ์นั้น....ฯลฯ นี่เพราะอะไร ? เพราะเขาเหล่านั้นไม่กำหนด ไม่บริกรรม ไม่ภาวนา จึงเข้าใจผิดว่าวิปัสสนูปกิเลสว่าเป็นนิพพาน บางทีปากไม่ติด ไม่ยึด แต่ลึกๆ ยึด ปัญหาข้อนั้น ว่าวิปัสสนานุกิเลส ด้วยเหตุว่า ไม่วิปัสสนา ไม่ภาวนา ไม่บริกรรม นี้หาใช่ปัญหานี้เพียงเท่านั้น แม้ข้ออื่นยังจะมี ปัญหานั้นคืออะไร ก็ความไม่รู้ชัด ใน ปฏิจจสมุปบาท เป็นเหตุอีกอย่างในข้อนี้ อีกข้อหนึ่ง คือ การสำคัญผิดใน ปฏิจจสมุปบาท เรากล่าวว่าบุคคล ผู้สำคัญว่า การรู้ ปฏิจจสมุปบาท เกิดด้วยไม่กำหนด เกิดเองอยู่ ผู้นั้น ย่อม ตกแล้วใน วัฎฎสงสาร เป็นผู้เลาะอยู่ริมฝั่ง บุคคลผู้กำหนดว่า ปฏิจจสมุปบาท รู้ด้วยกำหนด รู้โดยการพิจารณา ผู้นั้นได้ชื่อว่า เห็นฝั่งโน้น คือ นิพพาน วสันต์ 28 มี.ค. 48 |